Architektura i wzornictwo Niemiec

W okresie średniowiecza mocno stylizowane wizerunki oraz kunsztowne rzeźby i witraże stanowiły wystrój katedr o spokojnych i mrocznych wnętrzach. Romanizm, obejmujący lata 1000-1300, wyrastał ze sztuki karolińskiej i tym sposobem nawiązywał do architektury Starożytnego Rzymu. Wspaniałe katedry romańskie znajdują się w Spirze, Trewirze i Moguncji. Od roku 1300 styl romański zaczął ustępować stopniowo gotykowi. W okresie przejściowym, jakim był wiek XIV, powstała katedra w Kolonii. Światło wpadające do wnętrza katedr przez witraże rozjaśniało świątynie niebiańskim blaskiem.

W drugiej połowie XVI w. reformacja ograniczyła nieskrępowane dotąd bogactwo form architektonicznych budynków sakralnych. Wysiłki renesansowych budowniczych skupiły się więc na budynkach świeckich, takich jak ratusz w Augsburgu czy zamek w Heidelbergu. Wczesny barok ujrzeć można zwiedzając np. ratusze w Lipsku oraz Bremie lub wiirzburską Residenz. Barok szybko przeszedł w wybujałą ornamentykę rokoko – pałac Amalienburg i Residcnztheater przedstawiają typowy nadmiar formy tego stylu. Rewolucja francuska zniszczyła dworski styl życia, który stanowił o istnieniu baroku i rokoko, zastępując go ideałami „szlachetnej prostoty” (Einfalt). Przyniosło to odrodzenie czystej linii klasycznych form nawiązujących do architektury greckiej.